Terug in Azie

18 mei 2009 - Legian, Indonesië

Na bijna vier maanden in Nieuw-Zeeland en ruim twee maanden in Australie laten we de Westerse wereld achter ons. We keren terug naar Azie, waar we al zes maanden doorbrachten aan het begin van onze reis.

Weg was de uitgestrektheid van Australie, weg waren lege straten om tien uur ’s avonds en verdwenen de geordendheid. We verlieten de luchthaven en het krioelde weer. Herrie op straat, auto’s en brommers die toeteren. Honderden wachten ons op bij de uitgang. “Taxi!?” “Hotel!?”, ze roepen allemaal door elkaar, vechtend om onze aandacht om die avond nog een paar extra roephia te verdienen. 

Gemakkelijk omzeilen we de sjacheraars, die voor een hoge comissie je vaak naar niet al te best hotel leiden. We stapten voor vast bedrag, prijzen keurig vermeld op een bord, in een officiele taxi en waren op weg naar het hotel dat een passagier in het vliegtuig ons had aangeraden.

Onderweg lijken de verkeersregels niet te bestaan. Scooters sjezen overal tussendoor, kruispunten lopen vast en een paard met wagen blokkeert de weg. De chauffeur kan de weg niet vinden (zegt hij) en rijdt verkeerd, maar voor wat extra geld wil hij ons toch nog op het juiste adres afzetten. We lachen, afgesproken prijs of niet, ze vinden toch altijd nog een manier om wat extra geld af te troggelen. We hijsen onze rugzak op de rug en lopen het laatste stukje.

We vinden een balzaal van een hotelkamer met eigen badkamer (koud en warm water) en airconditioning. Het kost ons slechts vier euro per persoon per nacht. In Australie betaalden we vijftien euro voor een bed op een slaapzaal van acht personen en deelden we de badkamer met nog eens zoveel. Wat fijn om weer terug te zijn in Azie.

Op straat vinden we een klein en simpel restaurant. We bestellen nasi goreng met kroepoek voor een euro per bord met een grote fles bier (1,25 euro) en een flink glas verse watermeloensap (0,50 euro). Het smaakt geweldig. De band speelt goed al staat de muziek te hard, knoerhard. Het geeft niets, ook dit is normaal in Azie. We zijn allang blij dat het geen karaoke is.

Ja, dit is Azie. Zo herinneren we het ons. Zo was het. Het voelt bijna als thuiskomen.

Foto’s

1 Reactie

  1. corrine:
    4 juni 2009
    Jullie houden op deze manier nog geld over!!!!

    lieve groet,
    Corrine