Welcome to the Jungle

We stropen onze broeken nog wat verder op. Het water staat nu tot aan onze liezen en dan hebben we nog geluk. Wat na een paar dagen regen tijdens het regenseizoen moet je naar de overkant zwemmen. Er is geen brug te bekennen.
We zijn op een driedaagse trekkingstocht door de jungle in het noordoosten van Cambodja. Wij, Marten (Nederland), Lise (Belgie) en onze gids Checo, een Cambodjaan die niet boven onze schouders uitkomt. Vandaag hebben we al acht uur gelopen, vijf rivieren overgestoken door over een boomstam te klauteren en nog eens vier door gewoon door het water te waden.

"Checo, is het nog ver?" Eigenlijk weet hij ook niet meer zo goed.
Yep, we zijn verdwaald. In een echte jungle, zo eentje waar je bloedzuigers van je lijf trekt, de gids met kapmes voorop gaat en als je even niet goed oplet, omdat je verstrikt raakt in de takken, de gids spoorloos verdwenen is. In werkelijkheid staat hij ongeveer tien meter voor je, maar door het dichtbegroeide bos zie je hem niet meer. Hij kan ons ook niet echt geruststellen. Hij vertelt een verhaal over een andere tourgroep die samen met hem in de jungle sliep, omdat hij het kamp niet meer terug vond. Na negen uurtjes belandden we dan toch in het kamp.

We nemen nog een duik in de rivier, eten rijst en hangen onze hangmatten klaar voor de nacht.
Samen praten we na over de dag. Checo loopt alles op plastic slippers, een eenvoudige aardappelzak op zijn rug. Wij hebben echte bergschoenen, nieuwe rugzakken, afritsenbroeken en dan nog hebben we het zwaar. Stuntelig ploeteren we door de rivieren en zakken we tot onze knieen weg in de modder in de zompige rijstvelden.

"Hebben jullie rivieren in Nederland?", vraagt Checo.
"Ja, we hebben er wel een paar."
"Hebben jullie ook bruggen?"
"Ja, die hebben we ook. Het zijn geen boomstammen, maar goede bruggen."
"Echt? Allemaal!"
"Ja, eigenlijk wel. Ik ben geboren in een klein dorp met zo'n driehonderd inwoners en zelfs daar hebben we goede bruggen en wegen."
"Oooh ja?!"
Hij is stil van.